نحوه کارکرد آسانسورها در آینده چگونه خواهد بود؟ بخش یک

باور کنید یا نه، آسانسورها از زمان امپراطوری روم وجود داشته‌اند. آسانسورها از آن زمان تغییرات زیادی را به خود دیده‌اند و انواع مختلفی از آنها مانند  آسانسور کارگاهی  و آسانسور حمل مسافر از نمونه‌‌هایی از این وسایل هستند و در آینده جذاب‌تر نیز خواهند شد.

1. تاریخچه آسانسورها
2. آسانسورهای مدرن
3. آسانسورها در آینده چگونه کار خواهند کرد؟
4. 
   
5. 
6. 
   

تاریخچه آسانسورها

گفته می‌شود که ارشمیدس اولین آسانسور تاریخ را در سال 336 قبل از میلاد نصب کرده است. این آسانسور دارای یک کابین باز بود و توسط حیوانات یا آدم‌ها بلند می‌شد.

نیاز به گفتن نیست که این آسانسور بسیار کند بود و ارتفاع چندانی نداشت. در سال 1743، پادشاه لوئیس پانزدهم دستور ساخت یک آسانسور را در شهر ورسای داد.

هدف از ساختن این آسانسور بردن وی از زمین به آپارتمان ملکه در طبقه دوم بود. نیروی این آسانسور توسط آدم‌ها تامین می‌شد که از یک قرره برای بلند کردن آن استفاده می‌کردند.

در سال 1823، بورتون و هورمر اولین آسانسور دنیا را ساختند که از بخار آب استفاده می‌کرد. این آسانسور برای بالا بردن گردشگران به مکانی بلند طراحی شده بود تا بتوانند لندن را از ارتفاعی بلند ببینند.

اختراع آنها بعدها توسط دو طراح دیگر به نام‌های فراست و استات ارتقاء پیدا کرد، که کمربند و وزنه متعادل کننده به آسانسور اضافه کردند.

تامین نیروی آسانسورهای بعدی به شیوه هیدرولیک انجام می‌شد. فشار آب آسانسورها را بالا و پایین می‌برد.

این آسانسورها نسبت به نسخه قبلی خود ایمن‌تر بودند، اما آنهایی که از بخار آب استفاده می‌کردند هنوز هم رایج‌تر بودند.

متاسفانه، کابل‌ها بعضی مواقع پاره می‌شدند و کابین به سمت زمین سقوط می‌کرد و باعث کشته شدن مسافرین می‌شد.

الیشا اوتیس اولین آسانسور ایمن را اختراع کرد. این آسانسور دارای ترمز ایمنی بود که از سقوط آن جلوگیری می‌کرد.

این اختراع برای اولین بار در نمایشگاه سالانه نیویورک در 1854 رونمایی شد. وی شرکت آسانسور Otis را تاسیس کرد.

اولین آسانسور تجاری که برای استفاده عموم نصب شد در سال 1874 بود. شرکت Otis بعدها به بزرگترین تولیدکننده آسانسور در دنیا تبدیل شد.

ویژگی‌های ایمنی ارتقاء پیدا کردند. به جای داشتن تنها یک کابل، آسانسورها دارای چندین کابل بودند. آنها همچنین دارای سیستم ترمز بودند تا در صورت پاره شدن همه کابل‌ها به کار بیافتند. به عنوان یکی ویژگی ایمنی دیگر، آنها در پایین‌ترین نقطه دارای کمک فنر بودند تا در صورت سقوط مسافرین کشته نشوند.

یک مرد دیگر به نام اوتیس توفتس نوع دیگری از آسانسور را اختراع کرد. این یکی از یک پیچ بسیار بزرگ استفاده می‌کرد که آسانسور را به سمت بالا یا پایین می‌کشاند.

این نوع از آسانسور بسیار گران قیمت بود و در واقع هیچگاه به موفقیت نرسید. اولین آسانسور الکتریکی توسط ورنر ون سیمنز از شرکت آسانسور Siemens ساخته شد.

این آسانسور تا اختراع تورین برقی در اوایل سده 20 موفقیت چندانی نداشت. از آن زمان، تمامی آسانسورها توسط برق تامین نیرو می‌شوند.

 آسانسورهای مدرن

آخرین گزارش مربوط به از کار افتادن آسانسور در سال 1945 ثبت شد، اگرچه مشکل واقعا مربوط به خود آسانسور نبود.

یک بمب افکن B25 با ساختمان Empire State برخورد کرد و منجر به پاره شدن کابل‌های دو آسانسور شد. خوشبختانه هیچ ضرر جانی در کار نبود.

یک زن از این حادثه جان سالم به در برد، چرا که ترمزها به قدری باعث کند شدن سقوط آسانسور از طبقه 75 شدند که توانستند فشار وارد شده را مهار کنند.

امروزه آسانسورها تجهیزات بسیار زیادی دارند و مشکلات بسیار کمی برای آنها رخ می‌دهد. بیش از یک قرن است که از همان طراحی استفاده می‌شود.

نیروی آسانسورها توسط برق تامین می‌شود، اما هنوز هم دارای سیستم کابلی می‌باشند و تنها می‌توانند به سمت بالا یا پایین حرکت کنند.

امروزه، فکر چندانی صرف سواری آسانسورها نمی‌شود. آسانسورهای مدرن ما را به طبقه‌ای که می‌خواهیم می‌برند. آنها ایمن و قابل اطمینان هستند.

وقتی به طبقه‌ای می‌رسیم که می‌خواهیم، درب‌ها به صورت خودکار باز می‌شوند و کف کابین کاملا هم تراز کف اتاق یا سالن است.

آسانسورهای مدرن هنوز دارای سیستم کابلی هستند که بیش از دو هزار سال مورد استفاده قرار گرفته است.

آنها نسبت به نمونه‌های اولیه خود بسیار پیچیده‌تر شده‌اند و دارای ریزتراشه و سیستم‌های پیچیده دیگری هستند که حرکت آنها را آرام و کارآمد می‌کنند.

اگرچه آنها هنوز هم تنها به سمت بالا و پایین حرکت می‌کنند، ولی می‌توان انتظار داشت که در آینده‌ای نزدیک این ویژگی نیز تغییر یابد.

آسانسورهای آینده از یک سیستم کاملا متفاوت استفاده خواهند کرد.